LICHTENDE GRENZEN
Het oeuvre van Jan Wessendorp
Een variant op de bekende uitspraak van de schrijver Louis Couperus “Zoo ik ièts ben, ben ik een Hagenaar” zou voor Jan Wessendorp kunnen luiden ‘Zo ik ièts ben, ben ik kunstenaar’. Hij is nog net niet met het penseel in zijn hand geboren maar al op zijn tiende schildert hij zijn zelfportret. Op 15-jarige leeftijd neemt hij deel aan een wedstrijd voor Leidse scholieren naar aanleiding van de herdenking van de geboortedag van Rembrandt en wint in de groep tekenen en schilderen van dertien tot vijftien jaar, een prijs. Op 18-jarige leeftijd exposeert hij samen met de zes jaar oudere Jan Buurman tekeningen en grafiek in het Jeugdhuis aan de Breestraat 19 in Leiden. Beiden zijn student aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag en treden voor het eerst met hun werk naar buiten.
Jan Wessendorp heeft het grootste deel van zijn leven in zijn atelier doorgebracht en met deze werkdrift een omvangrijk oeuvre gerealiseerd.
Hij beoefent alle technieken: tekenen, grafiek en schilderen maar voegt daar eigen technieken en materialen aan toe. Hij bevraagt en daagt het eendimensionale van een schilderij uit door verf te plamuren en te boetseren tot reliëfachtige structuren en motieven, door gips en purschuim toe te passen en te beschilderen om figuren uit het platte vlak te laten komen. Gebeeldhouwde en beschilderde houten lijsten maken onderdeel uit van zijn werk. Voiles met afbeeldingen hangen op centimeters vóór schilderijen, waardoor zij diepte krijgen maar ook de intensiteit van de ‘boodschap’ versterken. Want techniek, materialen en vormen staan niet op zichzelf, nee tezamen moeten zij op de meest krachtige manier datgene wat uit het diepste wezen van Jan Wessendorp moet worden meegedeeld, worden overgebracht op de kijker.
Zijn voornaamste drijfveer en bron van inspiratie is de mens en diens levenslange zoektocht naar de essentie van het leven. Strijd leverend tussen de tegenstellingen man-vrouw, gelukkig-ongelukkig, gevangen-bevrijd, somber en euforisch, lichaam en geest, stof en intelligentie. De voortdurende strijd om de lagere, dierlijke driften te bedwingen en met vallen en opstaan proberen te komen tot de pure mens. Bij hém kent die strijd een extra dimensie omdat hij, geboren in 1940 in Soerabaya (Nederlands-Indië), als jong kind met zijn moeder gevangen zat in een Jappenkamp. Bij hem is elk kunstwerk een ‘kruimel’ of ‘kiezel’ die zijn levensweg markeert.
Nu zijn gezondheid werken niet meer toestaat, was het tijd om een overzicht van zijn oeuvre te tonen. Dit gebeurde op drie locaties in Bergen op Zoom: in Museum Het Markiezenhof en Gallery Lukisan van 16 maart tot 1 juli 2024 en in Galerie Arsis vanaf 1 juni tot en met 1 juli 2024. Voor meer informatie over evenementen en een publicatie gewijd aan hem en zijn werk zie: www.markiezenhof.nl; https://lukisan.art en https://arsis-boz.nl. Voor zijn totale werk kijkt u verder op deze website.
Er is ook een vriendenboek van Jan beschikbaar. Zie Vriendenboek pagina.
A variation to the well-known expression by the Dutch author Louis Couperus “If anything, I am an Hagenaar (inhabitant of The Hague),” would in the case of Jan Wessendorp run like “I am an artist, if anything”. Just failing to be born with a brush in his hand, Wessendorp painted his self-portrait at the early age of ten. When he was fifteen, he joined in a Leyden schoolboys’ competition in commemoration of Rembrandt’s birthday, winning a price in the category Drawing and Painting for thirteen to fifteen year olds. At the age of eighteen, Wessendorp and Jan Buurman, who was six years his elder, presented drawings and prints in an exhibition at the Jeugdhuis, 19 Breestraat, in Leyden. Both of them were students at the Hague Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten (Royal Academy of Arts) and at this occasion, both came out with their work for the first time.
Jan Wessendorp spent most of his life in his studio. Thanks to his enormous work drive he has been able to realize a substantial oeuvre. He practices all techniques: Wessendorp is both a draughtsman, a painter and a printmaker; he even adds techniques and materials of his own invention. Wessendorp questions and challenges the one-dimensional quality of paintings by puttying and modeling paint into relief-like structures and motifs; by the application of plaster and purfoam and painting them in order to raise forms and figures from the flat surface. Sculpted and painted wooden picture frames are integrated parts of his work. Voiles printed with images are hung at a few centimetres in front of paintings, both giving them depth and strengthening the intensity of their “messages”. For techniques, materials and forms do not function on their own; together they must convey to the spectator in the most powerful way that which is to be conveyed from Jan Wessendorp’s most essential self.
Wessendorp’s principal motivation and source of inspiration is the human being in his life-long search for the essence of life. Man, caught in the battlefield between opposites, like male and female, happiness and sorrow, between the senses of imprisonment and freedom, gloom and euphoria, body and soul, dust and intelligence. The continuous struggle to subdue lower, animal urges and, with trial and effort, to reach to becoming a pure human. In his case, that struggle has an extra dimension. As Wessendorp was born in Surabaya (Dutch Indies) in 1940, he was imprisoned as a young child in a Japanese concentration camp with his mother. So, for Wessendorp, each and every work of art is a “bread crumb” or a “pebble stone” that marks his personal path of life.
As Wessendorp’s health has put a stop to his working as an artist, the moment has come to present a survey of his oeuvre. It was presented at three locations in Bergen op Zoom: at the Markiezenhof Museum and at Gallery Lukisan from 16th March until 1st July, 2024; and at Galerie Arsis from 1st June until 1st July, 2024.
For his complete oeuvre, see this website.